۱۳۳ باب مسجد در فارس به نام و یا القاب مطهر امام حسین (ع) مزین است + زندگینامه حضرت سیدالشهدا (ع)

۱۳۳ باب مسجد در فارس و ۴۱ کانون فرهنگی هنری مساجد استان فارس به نام و یا القاب مطهر امام حسین (ع) مزین هستند.

خبرگزاری شبستان - شیراز:

حضرت حسین بن علی (ع) در سوم شعبان سال چهارم هجری قمری در مدینه منوره متولد شدند، ایشان فرزند دوم حضرت امیرالمومنین علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) بودند، کنیه ایشان «اباعبدالله» است و در بین شیعیان به «سیدالشهدا» معروف هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این امام همام بعد از امام حسن مجتبی (ع) به مدت 10 سال زعامت شیعیان را بر عهده داشتند، در زمان تولد ایشان حضرت رسول اکرم (ص)، موضوع شهادت ایشان و نحوه آن را مطرح کردند.

حضرت رسول (ص) ایشان و امام حسن مجتبی (ع) را بسیار دوست داشتند و این 2 امام عزیز را «سید جوانان اهل بهشت» خواندند، در فضلیت امام حسین (ع) همین بس که حضرت رسول (ص) ایشان «کشتی نجات و چراغ هدایت» عنوان کردند.

ایشان در زمان امامت امیرالمومنین علی (ع) در کنار امام اول شیعیان جهان حضور داشتند و جنگ های مختلفی نظیر «صفین» و «نهروان» حضور شرکت کردند.

برخی منابع تاریخی می گویند: در زمان ولادت امام حسین (ع)، فرشته ای به نام «فُطرس» با رساندن خود به گهواره ایشان و تبرک جستن از این مولود عزیز، بال های خود را بازیافت و توانست به عرش برود.

فرزندان ایشان حضرت امام علی بن حسین (ع)، حضرت علی اکبر (ع)، حضرت علی اصغر (ع)، حضرت سکینه (س) و حضرت رقیه (س) هستند که تمام این عزیزان در واقعه عاشورا حضور داشتند و برخی در این واقعه به شهادت رسیدند و برخی هم مدتی بعد به شهادت رسیدند و یا وفات کردند، برخی منابع تاریخی می گویند یکی از همسران ایشان ایرانی است و این بانوی بزرگ «شهربانو» دختر «یزدگرد سوم» پادشاه ساسانی است و از این رو امام سجاد (ع) از یک سو ایرانی محسوب می شوند، البته برخی منابع هم این موضوع را رد می کنند، ایشان همسران دیگری همچون حضرت «رباب (س)» هم داشتند که در واقعه کربلا حضور داشت.

این امام همام (ع)، در زمان حکومت معاویه (لعنت الله علیه) به موضوعاتی همچون شهادت «حُجر بن عُدی (س)» و ولایتعهدی «یزید بن معاویه (لعنت الله علیهما)» اعتراض شدید کردند، ایشان در موضوع صلح با معاویه که در زمان امام حسن مجتبی (ع) روی داد، همراه برادر و تا زمان هلاکت معاویه هم بر این پیمان وفادار بودند، پس از به حکومت رسیدن یزید، ایشان از بیعت با این فرد سفاک، سر باز زدند و در 28 رجب سال 60 قمری مدینه را به سوی مکه ترک کردند چرا که ایشان حکومت یزید را مشروع نمی دانستند، پس از چهار ماه حضور در مکه مکرمه با دریافت نامه های زیادی که از اهالی کوفه دریافت کردند، برخی منابع تاریخی تعداد این نامه ها را بیش از 12 هزار تا 30 هزار نامه عنوان کردند پس از این ایشان، «مسلم بن عقیل (علیهما السلام)» را به عنوان سفیر به کوفه اعزام کردند پس از مطلع شدن از وفاداری کوفیان حج را نیمه کاره رها کردند و به سوی کوفه رفتند اما کوفیان با ارعاب و تطمیع «عبیدالله بن زیاد (لعنت الله علیه)»، سفیر امام (ع) را رها کردند و باعث شهادت ایشان شدند، پس از این اتفاقات  مختلفی روی داد و برخی یاران ایشان خود را به امام (ع) رساندند و در روز عاشورا در رکاب حضرت به فوض عظیم شهادت نائل آمدند.

پس از آن حرم مطهر ایشان و یاران باوفایشان نظیر حضرت عباس (ع) در کربلای معلی مامن و ملجا عاشقان به حضرت سیدالشهدا (ع) شد.

یکی از مهمترین دعاهایی که از ایشان برای ما به یادگار مانده، دعا «عرفه» است که ایشان در روز عرفه قرائت فرمودند.

 

دُر کلام امام حسین (ع)

 

«مَاذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَا الّذِى فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ؟».

«پروردگارا! آن كه تو را نيافت، چه يافت و آن كه تو را يافت، چه از دست داد؟» (بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲6 ح۳)

 

«إِنّ قَوْماً عَبَدُوا اللّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التّجّارِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الاَحْرَارِ وَ هِىَ اَفْضَلُ الْعِبَادَةِ».

«گروهى خدا را از روى ميل به بهشت عبادت مى‏كنند، كه اين عبادت تجارت‏كنندگان است و گروهى خدا را از ترس دوزخ مى‏پرستند و اين عبادت بردگان است، و گروهى خدا را به سبب شايستگى مى‏پرستند، و اين عبادت آزادگان است كه برترين عبادت است». (تحف العقول، ص ۲۷۹ ح۴)

 

«لَقَدْ خَابَ مَنْ رَضِىَ دُونَكَ بَدَلاً».

«هركس به غير تو (خدا) دل ببندد، زيان كرده است». (بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۱6 ح۳)

 

«إِنّ حُبّنَا لَتُسَاقِطُ الذّنُوبَ كَمَا تُسَاقِطُ الرّيحُ الْوَرَقَ».

«محبّت ما اهل بيت سبب ريزش گناهان است، چنان‏كه باد، برگ درختان را مى‏ريزد» (حياة الامام الحسين، ج ۱ ص۱۵6)

 

«مَنْ اَحَبّنَا كَانَ مِنّا اَهْلَ الْبَيتِ».

«كسى كه ما را دوست بدارد، از ما اهل بيت است» (نزهة النّاظر و تنبيه الخاطر، ص ۸۵ ح ۱۹)

 

«لَوْ اَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ اَيّامَ حَيَاتِى».

«اگر زمان حضرت مهدى را درك مى‏كردم، تمام عمر خدمتگزارش بودم» (عقد الدّرر، ص‏۱6۰)

 

«إِنّ شِيعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهمْ مِنْ كُلّ غِشّ وَغَلّ وَدَغَلٍ».

«شيعه ما كسى است كه دلش از هرگونه خيانت و نيرنگ و مكرى پاك است» (بحار الانوار، ج 6۵ ص ۱۵6 ح ۱۰)

 

«مَنْ زَارَنِى بَعْدَ مَوْتِى زُرْتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ إِلا فِى النّارِ لاَخْرَجْتُهُ».

امام حسين (ع) فرمود: «هركه مرا پس از مرگم، زيارت كند، روز قيامت زيارتش مى‏ كنم و اگر در آتش هم باشد، او را بيرون مى‏ آورم». (المنتخب للطريحى، ص 6۹)

 

«اَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ، لا يَذْكُرُنِى مُؤْمِنٌ إِلا بَكَى».

«من كشته اشكهايم، مؤمنى مرا ياد نكند، مگر آن‏كه به گريه مى‏افتد» (كامل الزيارات، ص ۱۱۷ ح 6)

 

«اَلْخُلْقُ الْحَسَنُ عِبَادَةٌ وَ الصّمْتُ زَيْنٌ».

«خوش‏خويى، عبادت است و سكوت، زينت» (تاريخ اليعقوبى، ج ۲ ص۲6۴)

 

«لاَ تَقُولُوا بِاَلْسِنَتِكُمْ مَا يَنْقُصُ عَنْ قَدْرِكُمْ».

«چيزى كه از ارزشتان بكاهد، بر زبان جارى نكنيد» (جلاء العيون، ج ۲ ص ۲۰۵)

 

«لَوْلاَ ثَلاَثَةٌ مَا وَضَعَ ابْنُ آدَمَ رَأسَهُ لِشَىْ‏ءٍ اَلْفَقْرُ وَ الْمَرَضُ وَ الْمَوتُ».

«اگر سه چيز نبود، آدمى سرش را در برابر هيچ چيز فرود نمى‏ آورد؛ تنگ‏دستى، بيمارى و مرگ» (نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص ۸۵ ح۴)

 

«إِيّاك اَنْ تَكُونَ مِمّنْ يَخَافُ عَلَى الْعِبَادِ مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَيَاْمَنُ الْعُقُوبَةَ مِنْ ذَنْبِهِ».

 

«مبادا از كسانى باشى كه از گناه ديگران بيمناكند، و از كيفر گناه خود آسوده خاطرند». (تحف العقول، ص۲۷۳)

 

«مَنْ نَفّسَ كُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرّجَ اللّهُ عَنْهُ كُرَبَ الدّنيَا وَ الاخِرَةِ».

«هركه گرفتارى مؤمنى را برطرف كند، خداوند گرفتاريهاى دنيا و آخرتش را برطرف مى‏كند» (بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲۲ ح۵)

 

«مَوْتٌ فِى عِزّ خَيْرٌ مِنْ حَيَاةٍ فِى ذُلّ».

«مرگ با عزت برتر از زندگى با ذلّت است» (بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۹۲ ح۴)

 

«مَا كُنّا نَعْرِفُ الْمُنَافِقِينَ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللّهِ (ص) إِلا بِبُغْضِهِمْ عَلِيّاً وَ وُلْدَهُ».

«ما در عهد رسول خدا (ص) منافقان را نمى‏شناختيم، جز در دشمنى آنها با على و اولادش». (عيون أخبار الرّضا، ج ۲ ص ۷۲ ص۳۰۵)

 

«مَنْ حَاوَلَ اَمْراً بِمَعْصِيَةِ اللّهِ كَانَ اَفْوَتَ لِمَا يَرْجُوا وَ اَسْرَعَ لِمَا يَحْذَرُ».

امام حسين (ع) فرمود: «كسى كه با نيرنگ و معصيت خدا، در پى به‏دست آوردن چيزى رود، كمتر به آنچه اميد دارد مى‏رسد و زودتر به آنچه مى‏ترسد، دچار مى‏شود» (بحار الانوار، ج ۷۵ ص ۱۲ ح۱۹)

 

حجت الاسلام «یوسف سلمان زاده»، رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد استان فارس در رابطه با تعداد مساجد مزین به نام و یا القاب امام حسین (ع)، گفت: 133 باب مسجد در فارس به نام و یا القاب مطهر حضرت امام حسین (ع) مزین هستند که 19 باب مسجد آن در شیراز قرار دارد.

حجت الاسلام «حسین امیدی»، در رابطه با تعداد کانون های فرهنگی هنری مساجد مزین به نام و یا القاب امام حسین (ع) هم گفت: 41 باب کانون فرهنگی هنری مساجد در استان فارس به نام و یا القاب حضرت امام حسین (ع) مزین هستند و از این تعداد 6 کانون فرهنگی هنری مساجد در شیراز قرار دارند، البته برخی کانون ها اسامی خود را با مشتقاتی از نام حضرت گرفته اند که پسوند «محبین» و یا «انوار» دارند.

مدیر ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد فارس اضافه کرد: 102 باب مسجد در استان فارس به نام و یا القاب ایشان مزین است که میزبان کانون های فرهنگی هنری مساجد هستند که 16 باب آن در شیراز قرار دارد.

 

گزارش: محسن تورع

پایان پیام/130

منبع: شبستان

کلیدواژه: حضرت اباعبدالله الحسين ع روز پاسدار حضرت اباعبدالله حضرت سیدالشهدا ع امام حسین امام حسین ع کربلای معلی کانون های مساجد فارس کربلا شیراز فرهنگی هنری مساجد بحار الانوار باب مسجد برخی منابع استان فارس امام حسین ع ب اد ة ر امام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۳۵۰۸۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسجد و هویت‌بخشی به محله

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، ارتقا و رسیدگی به فضاهای عمومی  به ارتقا هرچه بیشتر زندگی عمومی در شهرها و محله‌ها می‌شود مساجد یکی از فضاهای عمومی هستند که با درگیری هرچه بیشتر شهروندان باعث هویت بخشی به شهر و محله می‌شود.  

محسن الويری (مدرس دانشگاه باقرالعلوم(ع)) در مقاله‌ای با عنوان «رويکردی تاريخی به مسجد به‌عنوان الگوی جامعه دينی و هويت‌بخش محله»  به این موضوع اشاره می‌کند که مسجد به معنی سجده‌گاه در اصطلاح شرعی به مکانی اطلاق می‌شود که برای نماز خواندن همه مسلمانان وقف شده باشد و مسجد علاوه بر مرکزیت برای عبادت، محلی برای نشان دادن هماهنگی بیشتر و همبستگی مردم برای رسیدن به اهداف الهی و انسانی است.

* مساجد و تاثیر آن برآداب شهروندی

 به زعم این پژوهشگر تاسیس مسجد از سوی پیامبر (ص) بلافاصله پس از ورود به شهر مدینه، تنها اقدامی نمادین برای نشان دادن جوهره عبودی جامعه و حکومت در اندیشه اسلامی نبود؛ بلکه با مروری بر متون دینی و تاریخی، چنین به نظر می‌آید که مسجد به عنوان نخستین فضای کالبدی شهری، الگو و ماکتی بود برای آنچه پیامبر (ص) در سطح کلان جامعه تعقیب می‌کردند.

یعنی پیامبر (ص) نخست الگویی از جامعه مطلوب و آرمانی اسلامی را در مقیاسی کوچک به نمایش گذاشتند تا مسلمانان ضمن یافتن نگاهی کلان نسبت به افق آینده، به تدریج و در فضای فراهم آمده در مسجد با احکام و معارف دینی آشنا شوند، متناسب با آموزه‌های دینی تربیت شوند و با آداب شهروندی در یک جامعه دینی انس بگیرند.

* مهمترین کارکرد مساجد

این پژوهشگر توضیح می‌دهد که بعدها مسلمانان با تأسی به پیامبر (ص) بنای شهرهای جدید مانند کوفه، بصره و قاهره را با ساختن مسجد آغاز کردند. مسجد از همان آغاز پیدایش در عصر پیامبر (ص) کارکردهای مختلفی داشت. مهمترین این کارکردها به رغم فراز و نشیبی که در گذار تاریخ یافته است، چنین است: کارکرد عبادی؛ کارکرد آموزشی؛ کارکرد فرهنگی و ارتباطاتی؛ کارکرد سیای و کارکرد اجتماعی.

الویری در ادامه این پژوهش توضیح می‌دهد که این کارکردها به ویژه با تکیه بر تجربه تاریخی، نمایانگر گونه‌ای خاص از تعامل بین انسان و خدا و نماد بیرونی جامعیت دین و تجسم جایگاه عبادت و علم به مثابه دو بال تعالی انسان ها در تفکر دینی است.

این پژوهشگر اینگونه جمع‌بندی می‌کند که جامه تحقق پوشیدن توسعه محله‌ای متناسب با باورهای دینی و ظرفیت‌ها و ضرورت‌های برخاسته از آرمان‌های نظام جمهوری اسلامی، نیازمند بازتعریف رسالت، نقش و کارکردهای مساجد محله با رعایت یکسانی‌ها و تفاوت‌های آن با مساجد جامع به ویژه از نظر گستره عمل بر اساس آموزه‌های دینی و ژرف‌کاری در تجربه تاریخی است و بر این اساس تمامی امور مربوطه به مساجد مانند معماری، اجزاء، کارگزاران، درآمدها و هزینه‌های آن نیز باید مورد بازنگری قرار گیرد.

گفتنی است، یافته‌های این پژوهش در همایش «همایش ملی مسجد و نظم اجتماعی در ایران» ارائه شده، این همایش توسط پژوهشگاه فرهنگ هنر و راتباطات اسفند ۱۴۰۲ برگزار شده است.

 

انتهای پیام/